Pompoen
Ronnie de Winter • 6 oktober 2019
een natuurlijker ontstekingsremmer
Over pompoen
De oranje pompoen is denk ik de bekendse. Die je zie in ieder geval het vaakst in de winkels liggen. De oranje pompoen kun je met schil eten en dat heeft voordelen. Het scheelt je werk, maar de schil bevat ook veel belangrijk voedingsstoffen. De felst kleur van de pompoen vind je immers in de schil! Dat houdt in dat de schil ook de meeste antioxidanten bevat. Met name bevat de pompoen veel bètacaroteen. Deze stof beperkt met name de schade die door vrije radicalen aan hart en vaten ontstaan en ze is kankerremmend. Een pompoen bevat naast vitaminen, mineralen en antioxidanten ook wat alfalinoleenzuur, een omega 3 vetzuur, wat ontstekingsremmend werkt.
Pompoen verwerk ik graag in gerechten. Het vormt een goede basis om de bittere groenten mee te combineren, het verzacht hun smaak en ik vind ze gemakkelijk om in huis te hebben. Bij onverwacht bezoek kun je in no time een lekkere soep bij de lunch serveren.
Pompoensoep
Ingrediënten:
- 1/2 oranje pompoen
- 1 rode puntpaprika
- 1 ui
- 1 teentje knoflook
- 1 el extra vierge olijfolie
- 1 tl paprikapoeder
- peper en zout
- 1/2 liter water
Bereidingswijze:
- Maak de pompoen schoon en snijd het vruchtvlees in kleine stukjes.
- Maak de ui, de knoflook schoon en snijd ze in kleine stukjes.
- Was de puntpaprika, verwijder de zaadlijsten en snijd hem in kleine stukjes.
- Verwarm de olie in een pan en fruit de ui en de knoflook tot ze glazig zijn.
- Voeg de stukjes pompoen toe en roer even goed door.
- Voeg het paprikapoeder en ca 1/2 liter water toe.
- Breng de soep aan de kook.
- Zet het vuur laag en laat de soep ca 10 minuten zachtjes koken.
- Pureer de soep.
- Voeg de stukjes puntpaprika toe.
- Breng de soep op smaak met peper en zout.
Andere gerelateerde posts:
Lieve lezers,
Misschien is het je al opgevallen: mijn website heeft een frisse, nieuwe uitstraling gekregen! Na een periode van bezinning en creatie heb ik mijn blog én mijn website in een nieuw jasje gestoken – niet alleen qua vormgeving, maar ook in inhoud.
Tot nu toe deelde ik hier vooral recepten en artikelen over voeding – iets wat ik met veel plezier blijf doen. Maar naast mijn liefde voor gezond koken zijn er nog twee dingen die een grote rol in mijn leven spelen: aquarelkunst en mijn werk als coach en counselor.
Vanaf nu geef ik die ook een plek op mijn blog: Penseel en Pollepel.
Het is weer tijd voor asperges. Ze zijn volop te verkrijgen in de maanden mei en juni. Asperges zijn heerlijk om als groenten te eten. Meestal worden de asperges dan geschild en worden de harde onderkanten verwijderd. Maar als soep kun je juist deze schillen en harde onderkanten gebruiken om er bouillon van te trekken die de soep een heerlijke smaak geven. Door wat roomboter toe te voegen krijgt de soep een wat vollere smaak dan wanneer je alleen olijfolie gebruikt.
In de zomermaanden is het lekker om koolrabi rauw in een salade te eten. Dan is hij heerlijk knapperig en fris. In combinatie met wortel en appel maak je in een mum van tijd een heerlijke salade voorbij de lunch of als bijgerecht bij vlees of vis.
Kip wordt malser door hem te laten garen in knoflook, ui en tomaat. Door te kiezen voor mager vlees kun je de ingrediënten waar je de kip in laat garen ook heel goed gebruiken voor een saus. De saus bevat dan niet al te veel vet.
Het zuur in de tomaat, vooral citroenzuur en appelzuur, maakt het vlees malser en sappiger. Het zuur versterkt ook de smaak en neutraliseert het vet van het vlees. Hierdoor krijgt een gerecht een frissere smaak.
Ook helpt het zuur voor een betere vertering van het vlees. Het zuur van tomaten stimuleert namelijk enzymatische reacties die betrokken zijn bij deze vertering.
Rauw bevat de tomaat veel vitamine C. Helaas gaat er bij het verwarmen daarvan het nodige verloren. Het lycopeen waar de tomaten ook rijk aan zijn, komt juist beter beschikbaar voor ons lichaam door het verwarmen van de tomaat.
Door de gezonde vetzuren van de kip, wordt het lycopeen nog beter opneembaar.
Prei heeft geneeskrachtige eigenschappen en wordt daardoor al eeuwenlang verbouwd en gegeten. De prei heeft een kleine verdikking aan de onderkant met een witte langere stengel met daaraan de groene bladeren. Hoewel het witte gedeelte van de stengel de lekkerste smaak heeft ( een beetje zoetig) en minder hard is, bevat het blad de meeste voedingstoffen.
In de winter en in het voorjaar is prei volop te koop en niet duur.
Spitskool is een licht verteerbare koolsoort die op zijn best is als we hem roerbakken of heel even stoven. Snijd hem daartoe in dunne reepjes en bak het in wat extra vierge olijfolie met een beetje komijn. Zo wordt de spitskool nog beter verteerbaar. In onderstaand recept wordt deze roergebakken spitskool gecombineerd met libanese kip en rijst. Een verrassend lekkere combinatie!
Postelein behoort tot de posteleinfamilie en is het hele jaar door verkrijgbaar. Je hebt zomer- en winterpostelein. Winterpostelein is vanaf de herfst tot maart in bosjes verkrijgbaar en zomerpostelein het gehele jaar door.
Verse postelein ziet er frisgroen en stevig uit met vaak de wortels er nog aan zodat het langer goed blijft. In de groentenla van de koelkast blijft postelein ongeveer twee dagen goed.
Postelein is goed rauw in een stamppot te verwerken van knollen zoals knolselderij, zoet aardappel, pastinaak, wortels of gewone aardappels. Voeg een paar zongedroogde tomaatjes toe voor een lekkere smaak.
Maar postelein is ook lekker in een maaltijdsalade.
Biologisch dynamische witlof heeft een bittere smaak. Dat komt, omdat groenten die op deze wijze is geteeld, hogere concentraties fytonutriënten hebben, dan niet biologisch geteelde groenten. Vooral groenten die bitter of scherp smaken bevatten veel fytonutriënten.
De hoofdgroepen van de fytonutriënten zijn polyfenolen, terpenen, zwavelverbindingen en saponinen. Deze stoffen geven de groenten hun specifieke smaak, geur en kleur en ze werken als antioxidanten. Ze beschermen ons zo tegen ziekten, zoals dementie, kanker, hart- en vaatziekten.
Bittere groenten zoals de witlof stimuleren door hun fytonutriënten de lever om gifstoffen uit te scheiden.